گویش بختیاری به چهار نوع گویش تقسیم نمود :

اول : منطقهٔ شرقی که قسمتی از دنبالهٔ رودخانهٔ کارون (شهرهای شمالی وشمال شرقی خوزستان) را شامل می‌شود و همسایهٔ کهگیلویه و بویر احمد نیز است و طبعاً از گویش بویر احمدی تأثیر پذیری داشته است. مثلاً تمام بختیاری‌ها به «شما» می‌گویند «ایسا» (isa) اما در آن منطقه بر اساس گویش بویر احمد می‌گویند «ایشا» (ishA)

دوم : منطقهٔ جنوبی که بیشتر طایفهٔ مکوندی را در بر می‌گیرد و از رود زرد تا رامهرمز و هفتکل است و تحت تأثیر گویش طایفهٔ بهمئی قرار گرفته است .

سوم : منطقه چهار لنگ که از فریدن و فریدونشهر تا دورود را شامل می‌شود. اگرچه در این منطقه تأثیر پذیری صورت نگرفته است، اما در بعضی واژه‌ها فطرتاً و از دیرباز این تفاوت وجود داشته است. مثلاً به عمو می‌گویند تتا در حالی که در مناطق دیگر به عمو می‌گویند تاته .

چهارم : بختیاری میانی که شامل کلیهٔ هفت لنگ (که از الیگودرز شروع و تا مناطق جنوبی ادامه دارد) و قسمتی از چهار لنگ کیان ارثی است. گویش حالت اصلی خودش را داشته و روان و یک‌دست است و اختلاط با واژه‌های بیگانه کمتر در آن صورت گرفته است .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: